การหยุดพัก

มุมมองของเอเมอร์สัน

ผมยืนอยู่หน้าประตูห้องพักในหอด้วยความกังวลจนแทบจะอ้วกมื้อเช้าออกมาให้ได้ นี่มันแย่ยิ่งกว่าตอนที่ผมต้องไปส่งของให้บอสแฝดค้ายาเสียอีก

ท้องไส้ผมปั่นป่วนเหมือนกลืนก้อนกรวดลงไปแทนที่จะเป็นไข่กับน้ำส้ม ลมหายใจแต่ละครั้งก็ถี่กระชั้นและตื้นเขิน โถงทางเดินเงียบสงัด มีกลิ่นกัญชาจางๆ ปนกั...