ความคิดป่า

เอาล่ะ... ได้เวลาปลุกเขาแล้ว...

ฉันกลืนน้ำลาย รู้สึกประหม่าอย่างน่าประหลาดที่จะต้องแตะตัวเขา แม้จะรู้ว่าตัวเองกำลังทำตัวงี่เง่า แต่ฉันก็ยังลังเลที่จะขยับเข้าไปใกล้

ฉันกลอกตากับท่าทีของตัวเองแล้วค่อยๆ ขยับเข้าไป ต้องเลิกทำตัวแปลกๆ ได้แล้ว นี่คืออดัม และตามจริงแล้ว เขาก็เป็นแค่นั้น

เมื่อเดินไปถึงเต...