บทที่ 88

ผมเดินออกจากห้องน้ำ หวังว่าจะเจอเอเดนอยู่ใกล้ๆ พอที่จะลากเขาเข้าไปในห้องน้ำสักห้องแล้วอมให้เขา ขณะที่เขาบ่นอุบอิบว่ามันเสี่ยงและอันตรายแค่ไหน แต่ก็ยอมให้ผมทำอยู่ดี แค่คิดก็ทำให้ผมเผลอยิ้มมุมปากออกมา

รอยยิ้มนั้นอยู่ได้ไม่นาน

“โนอาห์!” เสียงร่าเริงของเล็กซี่ดังขึ้น “คืนนี้นายเป็นดาวเด่นเลยนะ...”

ฉิ...