บทที่ 76

ผมไม่เคยภูมิใจในตัวเขามากเท่านี้มาก่อน ไม่ใช่ตอนที่เขายิงประตูได้ในสนาม ไม่ใช่ตอนที่เขายืนหยัดเพื่อตัวเองต่อหน้าเพื่อนร่วมทีม หรือแม้แต่ตอนที่เขาคุกเข่าลงแทบเท้าผมเป็นครั้งแรก ไม่มีอะไรเทียบกับสิ่งนี้ได้เลย อกผมเจ็บแปลบไปหมดด้วยความรู้สึกนี้...ความปรารถนาท่วมท้นที่จะกอดเขา จูบเขา และเก็บเขาไว้ในอ้อม...