บทที่ 62

โนอาห์

ผมตื่นเช้ากว่าวันอาทิตย์ไหนๆ ซึ่งถือว่าน่าทึ่งมากเมื่อนึกถึงว่าเมื่อคืนเอเดนเล่นงานผมซะดึกแค่ไหน แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ฝันร้ายหรือความกังวลที่ปลุกผม...แต่เป็นเขา แขนของเขาทาบทับหนักๆ อยู่บนตัวผม แผงอกแนบชิดกับแผ่นหลัง และส่วนนั้นของเขาที่แข็งขืนในตอนเช้ามันยากจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น มันดันเข้าม...