บทที่ 36

โนอาห์

แค่ชื่อของผมที่เขาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำจริงจัง ก็มากพอที่จะทำให้หน้าอกผมบีบรัด

ผมเงยหน้าขึ้น เขาไม่ได้พยายามซ่อนความหนักอึ้งในแววตาเลยแม้แต่น้อย เขาดูเหนื่อยล้า อ่อนแรง ไม่ใช่ในทางกาย แต่เป็นทางความรู้สึก ทางจิตใจ เหมือนกับว่าเขาแบกรับอะไรที่หนักหนาเกินไปมานานเหลือเกิน

“คืนนี้ฉันก้า...