บทที่ 29

โนอาห์

บรรยากาศในห้องล็อกเกอร์อบอวลไปด้วยความตึงเครียดที่ไม่มีใครกล้าเอ่ยถึง ตอนที่ผมก้าวเข้าไปในห้องอาบน้ำ ผู้ชายสองสามคนตบไหล่ผมหรือไม่ก็พยักหน้าให้ในท่าทางเก้ๆ กังๆ แบบที่ผู้ชายทำกันเวลาไม่แน่ใจว่าควรจะทึ่งหรือเป็นห่วง ไม่มีใครพูดอะไรออกมา พวกเขาไม่จำเป็นต้องพูด

มิเกลเดินอาดๆ เข้ามา มีผ้าขนหน...