บทที่ 15

ผมเดินออกมาจากห้องครัวเล็กๆ พร้อมกับชาหนึ่งถ้วย—แน่นอนสิ ผมมันต้องเป็นคนแบบนั้นอยู่แล้ว—สงบนิ่ง อยู่ในการควบคุม และเริ่มเก็บเรื่องเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมาเข้าตู้นิรภัยในใจ

โนอายังคงนั่งอยู่ที่เดิม

ยังคงหน้าแดงก่ำ และผมพนันได้เลยว่ายังคงแข็งตัวอยู่

ผมเลิกคิ้วแล้วจิบชา

“ยังอยู่อีกเหรอ”

เขาขบกราม แ...

Login to Unlock ChaptersPromotion