Hoofdstuk 6 Stimulus

Te midden van wilde speculaties rondom de kersverse CEO, maakte Douglas' aanpak al snel zijn leiderschapsstijl duidelijk. Hij straalde vastberadenheid, efficiëntie en een onwankelbare toewijding aan zijn rol uit. Binnen een paar minuten had Douglas zijn toespraak afgerond. Omringd door topmanagers werd hij uitgenodigd in de meest exclusieve VIP-ruimte, waardoor hij afstand nam van de rest van het personeel.

Ondertussen beëindigde Regina haar telefoongesprek en keerde terug naar de feestzaal. Zoals verwacht zag ze Lucia en een paar collega's vrolijk de scène bespreken die ze net hadden gezien. Toen Regina op haar stoel ging zitten, leunde het meisje naast haar, Miranda, haar junior van de universiteit, nieuwsgierig naar haar toe en vroeg: "Regina, waar was je?"

Ze hadden elkaar ontmoet via de Dubbing Club op school en waren toevallig bij hetzelfde bedrijf terechtgekomen. Natuurlijk hielden ze contact. Regina antwoordde kalm: "Ik nam net een telefoontje aan."

Miranda schudde haar hoofd. "Je hebt wat gemist, Regina. De nieuwe CEO is echt aantrekkelijk. En zijn stem is zo charmant, met een unieke toon en textuur. Ik wou dat ik hem meer kon horen spreken. Zijn stem is gewoon zo betoverend."

"Wat voor gevoelens dan?"

"Het is alsof, als hij voor je staat, je hart sneller gaat kloppen en je ademloos wordt," zei Miranda half grappend. "Ik heb besloten. Ik werk hier mijn hele leven voor hem, zolang hij me niet ontslaat."

Bij het horen van Miranda's beschrijving dacht Regina even na voordat ze vroeg: "Ben je niet bang voor een plotselinge dood?"

Werken bij Century Group was erg stressvol. Degenen die hier werkten, waren de top van de samenleving. Het bedrijf hanteerde een last-in, first-out beleid, waardoor het gemakkelijk was voor degenen die niet sterk genoeg waren om ontslagen te worden. Een baas die je hart sneller doet kloppen en je ademloos maakt, zou potentieel kunnen leiden tot een daadwerkelijke plotselinge dood bij werknemers.

Miranda giechelde en fluisterde tegen Regina: "Het zou het waard zijn voor een man zoals hij."

Regina glimlachte alleen maar en zei niets. Zoals iedereen had verwacht, werd de CEO de rest van de avond niet meer gezien.

Na het diner maakte Regina aanstalten om te vertrekken toen Janet zei: "We hebben al een hele tijd geen samenkomst meer gehad. Morgen is het weekend. Iemand trakteert vanavond. Laten we eropuit gaan en wat plezier maken."

Iedereen was enthousiast, en zelfs Miranda trok Regina aan de kant en zei in een stem die alleen zij konden horen: "Regina, onze afdeling gaat ook mee. Waarom gaan we niet samen? Hoewel ik geen fan ben van dit soort gelegenheden, zou het lijken alsof we er niet bij horen als we niet gaan. Bovendien kunnen we elkaar gezelschap houden."

Dus, net toen Regina op het punt stond te vertrekken, werd ze stilletjes teruggetrokken. Ze verlieten het hotel en gingen naar een chique entertainmentclub in de buurt. De club was gevuld met verschillende entertainmentfaciliteiten, en iedereen begon plezier te maken zodra ze binnenkwamen. Regina en Miranda vonden een privéruimte en gingen in een hoek van de sofa zitten.

Regina dacht na over hoe ze deze lange nacht door moest komen terwijl iemand drankjes voor hen inschonk en hen uitnodigde om een spel te spelen. Regina was nog maar net begonnen met werken bij het bedrijf. Onder deze groep waren mensen die ze kende en sommigen die ze niet kende. Regina realiseerde zich dat de man die haar een drankje aanbood gewoon vriendelijk was, dus bedankte ze hem en nam een slok.

Regina kon niet goed tegen alcohol, en zelfs een bescheiden hoeveelheid was al te sterk voor haar. Eén glas was genoeg om haar wangen en oren rood te kleuren. Terwijl ze zich naar haar stoel wilde terugtrekken voor een welverdiende pauze, was het spel al in volle gang. De collectieve enthousiastme sleurde haar mee, er was geen ruimte om af te haken; ze hoorde nu bij de groep.

"Zullen we beginnen met Waarheid of Durven? Dat is altijd spannend en leuk," stelde Lucia voor, haar suggestie zorgde voor een golf van enthousiaste knikken. Regina keek op en zag dat het Lucia was die het voorstel deed. Lucia was van nature extravert, en met iedereen die wat gedronken had, zorgde ze snel voor een levendige sfeer.

Ze deelde vakkundig de kaarten uit. Er waren in totaal vierentwintig kaarten, met slechts één Harten Koning; de rest was blanco. Degene die de Harten Koning trok, moest kiezen tussen Waarheid of Durven. Lucia zorgde ervoor dat iedereen in de privéruimte een kaart trok.

Toen ze Regina in de hoek zag zitten, glimlachte ze vriendelijk en zei, "Regina, het is jouw beurt om te trekken." Regina aarzelde even en koos willekeurig een kaart uit de stapel. Ze opende de kaart. Gelukkig was het een blanco kaart.

"Phew!" riep Miranda naast haar uit. Regina keek instinctief op en zag dat Miranda de Harten Koning had getrokken. Ze zei verlegen, "Ik kies Waarheid."

Lucia overhandigde een andere stapel kaarten. Alle kaarten in deze stapel waren taken voor Waarheid of Durven. Miranda deed er lang over om er een te trekken. Maar toen ze de vraag zag, voelde ze zich erg beschaamd. Lucia pakte de kaart en las hem, denkend, 'Dit is simpel.' "Welke kleur ondergoed draag je vandaag?"

Miranda boog haar hoofd en zei moedig, "Wit."

"Oké, volgende ronde."

Iedereen bleef drinken en praten, en ging snel door naar de volgende ronde. Terwijl de Harten Koning achtereenvolgens door de ene deelnemer na de andere werd getrokken, steeg de energie in de kamer met opwinding. De durven werden steeds gedurfder en weken steeds verder af van de tamme beginfase van het spel. "Is dit nog een spel?" Miranda was geschokt. Misschien door de alcohol voelde Regina zich duizelig. Ze hief haar hand op en keek naar de tijd; het was bijna elf uur 's avonds. Ze gaapte, duidelijk een beetje moe.

Net toen forceerde Lucia de laatste kaart in Regina's hand. "Dit is de laatste ronde. Regina, je kunt het." Kijkend naar Lucia's zachte glimlach, wist Regina dat dit niet Lucia's gebruikelijke houding tegenover haar was.

Zoals verwacht, toen ze haar hand opendeed, vond ze de Harten Koning. "Regina, het spijt me zo! Ik wist echt niet dat de laatste kaart de Harten Koning zou zijn!" Hoewel Lucia dat zei, gaf ze direct de stapel Waarheid of Durven taakkaarten door. "Wat kies je?" Het was duidelijk dat, zelfs als Regina Lucia's bedoelingen kende, ze nu niet boos kon worden of weg kon gaan.

Ze haalde diep adem en kalmeerde. "Durven." Regina kon alleen dat zeggen. Ze wilde haar ware gedachten niet uiten voor zoveel onbekende mensen. Regina koos nonchalant een Durven taakkaart. Maar voordat ze hem kon lezen, griste Lucia hem weg.

Na de inhoud op de kaart te hebben bekeken, leek Lucia geschokt. Ze schreeuwde en las toen duidelijk voor, "Kies een man die aanwezig is en maak zijn riem los!"